به گزارش مشرق، شکست سنگین شب گذشته تراکتورسازی مقابل استقلال در ورزشگاه آزادی یک پیام مهم داشت. شب گذشته همه دیدند که تیم پرستاره تراکتورسازی چقدر نامتوازن و نا هماهنگ بود. تیمی که برای قهرمانی و کسب سهمیه بسته شده آنقدر ایراد دارد که به راحتی از آنها نمی‌شود گذشت.
تیمِ توشاک به همان اندازه که در خط هافبک و حمله خود پرستاره و جذاب است به همان اندازه در خط دفاع و دروازه ضعیف است. کسب 2 امتیاز در 3 هفته ابتدایی لیگ گواه خوبی برای این ادعا است.
دروازه‌بان و مدافعان تراکتورسازی آنقدر معمولی و ضعیف هستند که حضورشان در هر مسابقه برای خط حمله تیم رقیب قوت قلبی بزرگ است.
محسن فروزان که به عنوان یک ستاره به تراکتورسازی آمد کاملا یک دروازه‌بان معمولی است. فروزان سا‌ل‌هاست که یک دروازه‌بان متوسط است و در هر تیمی هم که بوده داستان به همین شکل رقم خورده. این در شرایطی است که یکی از ارکان بزرگ موفقیت و قهرمانی در فوتبال داشتن یک دروازه‌بان شش دانگ است که تراکتورسازی این شرایط را ندارد.
در خط دفاع هم اوضاع بدتر از دروازه است. محمد طیبی، اهل‌شاخه، عبدالله‌زاده و شربتی 4 مدافع اصلی تراکتورسازی برای این فصل هستند. طیبی مدت‌ها است که به یک مدافع خنثی و معمولی تبدیل شده. اهل‌شاخه، عبدالله‌زاده و شربتی هم برای تبدیل شدن به مدافعانی مطمئن خیلی کار دارند. همین بازی شب گذشته استقلال و تراکتورسازی نشان داد این مدافعان جوان و بی‌تجربه چطور می‌توانند به تیمشان ضربه بزنند.
شاید حالا مدیران باشگاه تراکتورسازی متوجه شده باشند که برای قهرمانی فقط جذب ستاره گلزن و گلساز مهم نیست، بلکه یک تیم برای قهرمان شدن و کسب افتخار باید در همه خطوط تیمی قدرتمند و بزرگ باشد. شاید اگر فقط ستاره گلزن و گلساز خریدن ملاک قهرمان شدن بود، استیل‌آذین با آن‌همه ستاره به لیگ یک سقوط نمی‌کرد!
